THESSALONIQUE

φιλοξενία

Je ne sais s'il y a à Thessalonique
des lauriers roses en fleurs le long des avenues,
si je verrai d'un balcon de la Ville Haute
l'étendue remuante des tuiles sur les toits
où pointent les flèches des églises mêlées aux minarets,
si, penchée vers les remparts crénelés par le ciel
j'aurai le même vertige
que le narrateur d'une page oubliée*
qui m'a donné pourtant le rêve d'y partir...

Mais à Tibur,
devant les murs écroulés des grands Thermes
sous la coupole où résonne encore l'écho des hommes d'autrefois,
assise au bord du grand bassin près des statues de pierre
qui gardent le secret de vivantes amours,
j'ai vu l'arc de Galère*
joindre dans ma mémoire
ses couleurs à peine distinctes
aux briques roses des murs d'Hadrien !

Je ne sais quelles fleurs glisseront à mes pieds,
ou si, comme a dit le poète*,
il pleuvra à Thessalonique
quand je viendrai,
si la Tour Blanche
a bien oublié dans l'ombre des passants,
son ombre ensanglantée,
et si je comprendrai
descendant vers le port les mots que j'entendrai !...

On invente les villes
que l'on n'a pas vues...
Mais marchant au long de la rue Egnatia
je sais que je verrai l'arc de Galère,
ses briques rouges dans le soir
jetant à mes regards ses couleurs familières,
et qu'il guidera
mes pas égarés
dans la ville que je ne connais pas.

Anne Charrade

Début décembre 2022

*description de Thessalonique dans To Phullo de Vassilis Vassilikos

*poème de Nikos Moschovakos "Thessalonique pluvieuse" dans Avrils jaunis

Suit ma traduction en grec. Je remercie Demetra Nikolopoulou de l'aide

qu'elle m'a apportée pour l'améliorer.

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μήνυμα φιλοξενίας

Δεν ξέρω αν υπάρχουν στην Θεσσαλονίκη

κατά μήκος των δρόμων

ανθισμένες πικροδάφνες,

αν από ένα μπαλκόνι της Άνω πολης

θα δω τα κεραμίδια να τρεμουλιάζουν

μέχρι μακριά πάνω στις στέγες

εκεί που οι τρούλοι των εκκλησιών

φαίνονται ανάμεσα τους μιναρέδες,

αν θα ζαλιστώ

σκύβοντας προς τα εφταπύργια τείχη

που τη σιλουέτα τους ο ουρανός σκαλίζει σαν δαντέλα ,

όπως ο αφηγητής της ξεχασμένης σελίδας

που ωστόσο, οταν την διάβασα,

Θέλησα τρέλα να πάω εκεί !

Αλλα στο Τιμβουρ

μπροστά στα ερείπια των Δούτρων

οπού αντηχούν ακόμη οι ήχοι του αρχαίου κόσμου ,

καθισμένη στην άκρη της πισίνας

παρέα με τα πέτρινα αγάλματα

πού διαφυλάσσουν το μυστήριο του αιώνιου έρωτα,

είδα για μια στιγμή, από τη μνήμη  μου,

την Αψίδα του Γαλερίου

μέσα από τα ρόδινα Τείχη του Αδριανού !

Δεν ξέρω τι είδους άνθη

θα αγγίξουν στα πόδια μου

ή, όπως είπε ο ποιητής,

αν θα βρέχει

 όταν βρεθώ στην Θεσσαλονίκη,

αν όντως ο Λευκός Πύργος

έχει ξέχασεΙ στη σκιά των περιπατητών

τη δική του αιμόφυρτη σκια

κι αν κατηφορίζοντας στο λιμάνι

κι ακούγοντας λέξεις

θα τις καταλάβω....

Τις πόλεις που δεν έχουμε δει

τις δημιουργούμε στο μυαλό μας..

Αλλά όταν περπατώ στην οδό Εγνατιας

θα δω μπροστά μου, το ξέρω,

την Αψίδα του Γαλερίου

με τις κόκκινες πέτρες της

να παίρνει προς το βράδυ

τα γνωριμά σε μενα χρώματα

που θα καθοδηγήσουν

τα χαμένα μου βήματα

μέσα στην άγνωστη πόλη..

Anne Charrade μεταφραστή Φεβρουαρίου 23 /23